Als wij aandacht schenken aan de kleine details van verzen 12 en 13 in hoofdstuk 2 van het boek van Joël, dan kunnen we grote parels van het geloof ontdekken.
Vers 12: "Bekeert u tot Mij met uw ganse hart…" NBG vertaling 1951
Dit wil zeggen dat er sprake kan zijn van een bekering die niet van ganser hart is. De context van 'hart' is hier anders dan in de andere verzen in de Bijbel. Hier wordt het hart niet gezien als een gevoel of een emotie. Het wordt ook niet gezien als de menselijke ego maar als de kern van de persoon, zijn innerlijk.
Op een dag vroeg ik tijdens een dienst in de kerk wat bekering betekende. Een meneer hief zijn hand omhoog, nam het woord en antwoordde: "De zonde achterlaten!". Het antwoord was theoretisch gesproken correct, maar in de praktijk was het onvolledig. Omdat er velen zijn die de zonde achterlaten zonder, echter, hun manier van denken of handelen (en reageren) te veranderen. Kortom, ze leven niet meer in de zonde, maar behouden dezelfde oude gedachten, en erger nog, hun oude gewoontes en gedrag. En dat is precies wat kenmerkend is voor de bekering die niet met het gehele hart gebeurt. Merk op dat God Joël gebruikte om met de Joden te praten en niet met de heidense mensen.
Vers 13: "Scheurt uw hart en niet uw klederen …" NBG vertaling 1951
Het scheuren van de klederen symboliseert opstand tegen een bepaalde situatie. Het was een oud gebruik van het volk van Israël en het toonde opstand aan een situatie die niet te accepteren was. Normaal gesproken gebeurde dit wanneer er een ramp, ellende of een andere tragedie plaats vond.
Het was alsof een aanroeping, een kreet van pijn die werd uitgedrukt.
Het scheuren van de klederen wordt vandaag de dag gesymboliseerd door de gebeden van de trouwen voor de hemelse bevrijding. Dat zijn de gebeden voor de behoeftes.
Maar het scheuren van het hart symboliseert het gebed van overgave, waar de verloren zondaar beslist om zich te werpen in de handen van de Enige die hem kan redden. Deze handeling is ook een kreet van pijn. Maar deze pijn in kwestie, is de pijn van het besef dat hij hopeloos verloren is. Het zijn deze mensen die de behoudenis bereiken.
En u? Heeft u al uw hart gescheurd?
Pr. Bruno Dantas
Geen opmerkingen:
Een reactie posten