Vlakbij Tokyo leefde er een grote oude samurai, die zich toewijde om het Zen boeddhisme te onderwijzen aan de jeugd. Ondanks zijn leeftijd was er een legende dat hij nog steeds in staat was om elke tegenstander te verslaan. Op een zekere middag kwam er een krijger die bekend stond voor zijn totale gebrek aan gewetensbezwaren. Hij stond bekend om zijn provocatietechniek: hij wachtte totdat zijn tegenstander de eerste beweging maakte en, omdat hij het vermogen had om fouten te doorzien, voerde daarna bliksemsnel een tegenaanval uit. De jonge ongeduldige krijger had nog nooit een gevecht verloren.
Omdat hij had gehoord over de reputatie van de samurai, was hij gekomen om hem te verslaan en zodoende zijn roem te vergroten. Alle studenten waren tegen het idee, maar de oude man nam de uitdaging aan.
Ze gingen allemaal naar het dorpsplein en de jongeman begon de oude meester te beledigen. Hij gooide een paar stenen naar hem, spuugde in zijn gezicht, schreeuwde alle scheldwoorden die hij kende en beledigde zelfs zijn voorouders. Urenlang deed hij alles om hem te provoceren, maar de oude man bleef onbewogen. Aan het einde van de middag voelde de jonge krijger zich uitgeput en vernederd. De onstuimige jonge krijger trok zich terug.
Teleurgesteld vanwege het feit dat de meester zoveel beledigingen en provocaties had geaccepteerd vroegen zijn leerlingen hem:
- Hoe kon u zoveel vernedering verdragen? Waarom heeft u niet uw zwaard gebruikt? Zelf als u wist dat u de strijd zou kunnen verliezen dan zou dat beter zijn dan uzelf als een lafaard gedragen voor onze ogen.
- Als iemand tot u komt met een geschenk en u accepteert het niet, aan wie behoort dan het geschenk? vroeg de samurai.
- Aan diegene die het probeerde te geven, zei één van zijn discipelen.
- Hetzelfde geldt voor afgunst, woede en beledigingen, zei de meester. Als ze niet worden geaccepteerd dan blijven ze eigendom van diegenen die ze met zich meedroeg.
"Uw innerlijke vrede is uitsluitend afhankelijk van uzelf. De mensen kunnen alleen uw vrede van u wegnemen als u het toelaat."
Dat is zeker inspirerend, vooral voor de jonge krijgers die denken alleen maar te kunnen nemen en geven zelf heel weinig. Het is een les in nederigheid.
BeantwoordenVerwijderenGoh, dat is precies de houding die ik aanneem als ik in een discussie met mijn niet-meer-gelovige echtgenoot zijn onbegrip voorgeschoteld krijg dat ik nog steeds in die illusie van een liefdevolle God geloof. Ik bid dat hij eens leert het geschenk van vergeving en genade leert accepteren...
BeantwoordenVerwijderen