De wijn en het water

In de Italiaanse Alpen bestond een klein dorpje dat zich bezig hield met de teelt van druiven om daarvan wijn te kunnen maken. Eenmaal per jaar werd er een groot feest gehouden om het succes van de oogst te vieren.

De traditie vereiste dat op dit feest, elke inwoner van het dorp een fles van zijn beste wijn moest meenemen om het in een groot vat te gieten. Dat vat zou dan in het midden van het centrale plein geplaatst worden.

Één van de inwoners dacht: "Waarom zou ik mijn beste wijn moeten meenemen? Ik neem water mee, omdat er zoveel wijn in het vat zal zijn dat mijn wijn toch niet opgemerkt zal worden."

Zoals hij dacht, zo handelde hij ook.

Volgens het gebruik verzamelden allen zich, op een bepaald moment, op het centrale plein. Een ieder stond met zijn kruik klaar om te proeven van de wijn, omdat de roem ervan zelfs bekend was voorbij de grenzen van het land.

Echter bij het openen van de kraan viel er een grote stilte onder de menigte. Uit het vat kwam… Water! "Het ontbreken van mijn wijn zal toch geen verschil maken", was de gedachte van alle wijnboeren.

Vaak worden we geleid door de gedachte: "Er zijn zoveel mensen op deze aarde! Als ik mijn deel niet zal doen zal dat toch niet zo'n groot verschil maken." Is dat zo?