Het houten hart

Moe van al het huilen, lijdend vanwege al het verdriet die haar zoon haar aandeed besloot een vrouw haar pijn te materialiseren.

Zij nam een hart van hout waar ze veel spijkers in sloeg. Vervolgens hing zij het hart aan de voordeur van het huis.

Toen de zoon dat vreemde beeld zag vroeg hij: "Waarom hangt dat lelijk hart vol met spijkers aan ons voordeur?" Zij antwoordde hem: "Dat is mijn hart. De spijkers zijn alle bitterheid en verdriet die jij mij hebt aangedaan.

Sprakeloos en diep bedroefd ging de zoon weg, vastbesloten om zijn gedrag te veranderen.

Na enkele weken merkte hij dat de spijkers van het hart waren weggehaald en vroeg hij opnieuw : "Waarom zijn de spijkers weggehaald?" Waarop de moeder antwoordde: "Zoals jouw houding is veranderd zo is ook de bitterheid en het verdriet opgehouden en daarom nam ik de spijkers die hun voorstelden weg.

De jongen was opgelucht om te zien dat hij niet langer de veroorzaker was van emotionele pijn bij zijn moeder, maar toen hij nogmaals naar het hart keek merkte hij ook op dat hoewel de spijkers daar niet meer waren, de gaten die door hem werden veroorzaakt, voor altijd daar bleven.