Een vrouw had een bijna-dood ervaring en werd met spoed naar de Intensive Care afdeling van het ziekenhuis gebracht in een coma toestand. In die tijd onmoette ze de Dood:
- Wat is er gebeurd? Ben ik dood gegaan? vroeg ze.
- Nee, volgens mijn berekeningen zul jij pas over 43 jaar, 8 maanden, 9 dagen en 16 uur sterven.
Toen ze eenmaal uit haar coma ontwaakte, begon ze te denken over de tijd die ze nog had om te leven en besloot ze om in het ziekenhuis te blijven en een liposuctie, borstverhoging, facelift, neuscorrectie en buikcorrectie uit te laten voeren; ze besloot om elke imperfectie, rimpel en alles dat ze maar kon bedenken te corrigeren, zodat ze er mooier en jonger uit kon zien.
Een paar dagen nadat ze werd ontslagen uit het ziekenhuis kwam er een auto op hoge snelheid aanrijden die haar aanreed, terwijl zij de straat overstak, waarop ze meteen stierf.
Opnieuw had ze een ontmoeting met de Dood en woedend vroeg ze hem:
- Hé, ik dacht dat jij zei dat ik nog 43 jaar te leven had. Waarom moest ik dood gaan na al het geld dat ik heb besteed aan plastische chirurgie???
De Dood kwam dichtbij haar, keek haar recht in haar ogen aan en zei:
- IK HEB JE NIET EENS HERKEND!
"…daar wij niet zien op het zichtbare, maar op het onzichtbare; want het zichtbare is tijdelijk, maar het onzichtbare is eeuwig." (2 Korintiërs 4:18) NBG-Vertaling 1951