Een paar dagen geleden ontmoette ik iemand in een pastorsdienst in Frankrijk. Deze persoon is vandaag de dag een pastor die in het Verenigd Koninkrijk werkt. Ik dacht dat ik hem nooit in mijn leven had gezien, toen hij mij benaderde en vroeg: - “Kunt u zich herinneren dat u in 1993 in de UKGR hoofdkerk in Lissabon was?” - “Natuurlijk!” – Antwoordde ik… - “Rond die tijd kwam ik naar de kerk, sprak ik met de pastors, nam ik deel aan de gebedskettingen. Maar in feite, zag ik geen verbetering in mijn leven: ik was depressief, verslaafd, wilde sterven… mijn leven was een ramp” – zei hij. “Op een vrijdag ochtend kwam ik naar u toe en vroeg: Pastor, waarom verandert mijn leven niet? Het lijkt alsof al mijn moeite voor niets is…"
- Mijn antwoord daarop was: “Meneer, zolang u praat als een verliezer, zult u verslagen worden…”
Die dag werd die man boos op mij. Toen hij naar huis ging zei hij tegen zichzelf: “Hoe is het mogelijk dat deze jongen zo tegen mij praat?” (Ik was in feite nog heel jong rond die tijd en was nog maar pas opgericht als een assistent pastor…)
Sindsdien hebben onze wegen zich nooit meer gekruist, tot een paar dagen geleden. In feite herinnerde ik me dat moment niet eens meer.
Het meest interessante gedeelte is dat hij aan mij toegaf dat hij na deze woorden boos op mij werd en naar huis ging. De volgende dag keerde hij terug naar de kerk en stelde vast: Ik accepteer niet om verslagen te worden! Op diezelfde dag werd hij bevrijd… Vandaag de dag is hij een pastor, net als ik.
En u? Praat u als een verliezer of een overwinnaar?
God zegent u,
Pr. Rui Silva
Deze persoon had boos kunnen blijven en het besluit kunnen nemen om niet meer naar de kerk te gaan met alle gevolgen van dien. In plaats daarvan besloot hij om zijn situatie niet meer te accepteren. Niet alleen is hij bevrijdt van al zijn problemen, maar hij dient God ook nog eens op het altaar. Amen.
BeantwoordenVerwijderen