Soms heb ik ook geen zin om te bidden – en ik ben een bisschop. Het is normaal. Mensen kunnen heel wispelturig zijn. Op een bepaalde dag voelt u zich alsof u de hele wereld aankan. De volgende dag voelt u zich weer alsof u niet eens wilt leven op deze wereld.
Gevoelens. Als we ons door hun laten leiden, zijn we verloren.
Godzijdank is er een ander alternatief: Doen wat we dienen te doen, in plaats van doen wat we voelen om te doen.
Wanneer ik geen zin heb om te bidden, dan doe ik het volgende: ik bid toch. En ik bemerk dat, zoals met veel dingen in dit leven, wanneer ik er eenmaal mee begin dat het gevoel vanzelf komt. Eerst actie, dan emotie. Soms heb ik geen zin om te eten, maar wanneer ik begin, dan wil ik meer eten… Ik moest beginnen dit te schrijven voordat ik er zin in had. Ik haat schrijven. Ik hou ervan om geschreven te hebben.
U begrijpt het.
Het belangrijkste is dat u in uw hoofd zet dat u MOET bidden. Het is geen optie. Voor veel mensen is dat misschien wel zo (omdat ze niet weten wat ze missen), maar niet voor u. De gevolgen zouden erger kunnen zijn dan die kleine moeite die u neemt om te bidden.
Dus u heeft de laatste tijd niet met God gesproken. U had er geen zin in. Bent u alleen in uw kamer op dit moment? Kunt u ergens naartoe waar u alleen kunt zijn? Stop dan met dit te lezen en ga bidden. Twee of twintig minuten – het maakt niet uit. Zeg wat u te zeggen heeft.
Kom daarna terug en laat uw commentaar achter over hoe dat te doen u heeft doen voelen.
Ga nu. Bent u nog steeds hier?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten